Een paar jaar geleden, nog voordat ik het verduurzamingsdepot had, heb ik me al eens afgevraagd of de isolatie van mijn muren in orde was. Je leest overal dat huizen uit de jaren ’70 en ’80 soms wel een beetje geïsoleerd zijn maar niet naar de normen van nu.

Daarom heb ik een keer een afspraak gemaakt met een isolatiebedrijf, dat kwam kijken. Door een cameraatje in een opening in de voegen te steken, of gewoon een duimstok, kan men zien/voelen of er isolatiemateriaal in de spouw zit. Dat was het geval, dus hier hoefde ik niets aan te doen.

Het dak was lastiger, omdat je daar niet zo makkelijk in kunt kijken of voelen als in de muur. Bovendien is er geen zolder in deze huizen. De slaapkamers zitten meteen onder het dak en hebben schuine plafonds. Je zou dus denken dat daarom wel goed geïsoleerd is. En ook omdat de muren geïsoleerd zijn, dus zullen ze het dak ook wel gedaan hebben.

Zelf kijken kon ook niet, want ik had er geen trek in om een enorm plafondpaneel te verwijderen in een slaapkamer, op de overloop of in de badkamer. Langs buiten kijken, wat bij veel huizen wel kan, ging ook niet, omdat er bitumen dakbedekking op ligt, geen dakpannen. Anders was ik wel eens op het dak geklommen om een pan op te tillen.

Ik had tijdens mijn verduurzamingstraject de bouwtekeningen van het huis opgevraagd bij de gemeente. Dit is een hele serie PDF’s waar meteen de hele straat op staat, maar ook details van het huis. Ik heb ze bekeken maar kon er geen wijs uit of er wel of geen isolatie in het dak zat. Dit was meer iets voor de professionals!

Toen ik in de zomer van 2022 begon met offertes vragen voor dakisolatie wist ik dus nog niet of er al dan niet genoeg isolatie in het dak zat, maar het leek me nuttig dat toch uit te zoeken. Als er geïsoleerd moest worden leek het me, i.v.m. de zolderloze constructie en de bitumen dakbedekking, het handigst als er isolatie zou worden ingeblazen via de plafonds. Cellulose had mijn voorkeur omdat het milieuvriendelijk materiaal is.

Er kwam iemand van een Belgisch bedrijf langs. Hij hoefde de bouwtekeningen niet te zien. Wel boorde hij een gat in een slaapkamerplafond, stak er een camera in en liet me kijken. Niks te zien, behalve houten betimmering! Zo’n 13 cm lege ruimte. Nou ja zeg… Ik was toch wel verbaasd. De man maakte ter plekke een offerte voor het volblazen met cellulose, en ook een offerte voor een airco waarmee ik de bovenverdieping zou kunnen verwarmen. Daar had hij naar mijn idee meer interesse in dan in mijn dakisolatie, maar hij was er in elk geval. Enkele Nederlandse bedrijven hadden me al laten weten dat ik ‘buiten hun werkgebied’ woonde. Tsja, ik weet het, Zeeuws-Vlaanderen is een eind weg van de rest van Nederland!